وام های تحت حمایت دولت QE جدید هستند

منبع: https://forexlive.com/news/government-backed-loans-are-the-new-qe-20221019/چیزی که او نگران است این است که این سرمایه‌گذاری‌ها به اشتباه هدایت می‌شوند و هزینه‌های بالایی ایجاد می‌کنند اما هیچ سود پایداری ندارند.

زمانی که دولت بریتانیا در دهه‌های 1950 و 60 این کار را انجام داد، سرمایه زیادی را به معدن زغال‌سنگ، تولید خودرو و کنکورد اختصاص داد. معلوم شد که بریتانیا در هیچ‌یک از این صنایع آینده‌ای ندارد، بنابراین چنین شد. هدر رفت و در نهایت با بیکاری بالا روبه‌رو شدیم… ابتدا بخش به ظاهر خوش‌خیم می‌آید که ناشی از رونق سرمایه‌گذاری و رشد بالای تولید ناخالص داخلی اسمی است. بسیاری از مردم آن را دوست خواهند داشت. فقط خیلی بعد، زمانی که تورم بالا و تورم بالا را شاهد باشیم. بیکاری بالا، زمانی که مقیاس سرمایه نادرست تخصیص داده شده خود را در یک شاخص فلاکت بالا نشان می دهد.

آنچه او استدلال می کند این است که دولت ها به طور فزاینده ای به سمت تضمین وام روی آورده اند. با حمایت از وام‌های بخش خصوصی، تنها بدهی‌های احتمالی از ترازنامه دولت خارج می‌شود اما به آن‌ها اجازه می‌دهد تا مقادیر هنگفتی از پول را وارد اقتصاد کنند.

کسری‌ها به طور فزاینده‌ای محرک‌های دولتی را نیز از بین می‌برند، همانطور که در چرخش بریتانیا شاهد بودیم.

این طرح ها مستقیماً با هدف افزایش نرخ های بانک های مرکزی مغایرت دارد. نرخ‌های بالاتر رشد وام‌دهی را مهار می‌کند، اما وام‌های مورد حمایت دولت تحریک می‌شوند بیشتر قرض گرفتن همزمان به گاز و ترمز می زند.

او استدلال می کند که در حال حاضر، این خبر خوبی است و برندگان بزرگی وجود خواهند داشت.

مشکلات بزرگی که ما داریم – انرژی، تغییرات آب و هوایی، دفاع، نابرابری، وابستگی ما به تولید از چین – همه با سرمایه گذاری انبوه حل خواهند شد.

چه چیزی برای تحریک باقی می ماند؟ چیزی شبیه ویروسی شدن مصاحبه با مارک ناپیر این هفته دورهای زیادی را انجام داده است و عنوان بوم capex مقاله واقعاً درست نیست.

یک مثال خوب ممکن است قانون CHIPS در ایالات متحده باشد که 52 میلیارد دلار یارانه و ضمانت وام برای ساخت نیمه هادی ها در ایالات متحده ارائه می دهد. او معتقد است که ما شاهد 15 سال سرمایه گذاری با هدایت دولت خواهیم بود.

او بریتانیا، منطقه یورو و ژاپن را به‌عنوان بازیگرانی بد به‌ویژه معرفی می‌کند.