این ممکن است ساده به نظر برسد، اما ما به تازگی یک دوره سه ماهه را پشت سر گذاشته‌ایم که در آن بازارها از فرض رکود در ایالات متحده در سال 2023 به سناریوی نرخ‌های «عدم فرود» قیمت‌گذاری کرده‌اند – و دوباره در این ماه بازگشته‌اند. در همان دوره، آنها رکود اقتصادی منطقه یورو را که مدت‌ها پیش‌بینی می‌شد، بازبینی کردند و اقتصاد چین را در مورد بازگشایی‌های ناگهانی سال جدید به دلیل قرنطینه‌های سختگیرانه COVID، به طور کامل بازنگری کردند.
نظر JPMorgan (NYSE:) در مورد جنبه تاکیدی لبخند دلار در هفته گذشته به این نکته اشاره کرد که “آسیب شناسی مالی کلان زمینه ای که بازدهی پایین تر را ضروری می کند، تعیین کننده اصلی جهت دلار است”.
بر اساس تئوری «لبخند دلار» که ۲۰ سال پیش توسط کارشناس ارز و مدیر صندوق تامینی فعلی استفان جن ایجاد شد، دلار معمولاً هم در مواقع استرس مالی شدید و هم در زمان نشاط سرمایه‌گذاران بالا می‌رود – اما در این بین کاهش می‌یابد.
لندن (رویترز) – دلار می‌تواند با شادی‌هایی همراه باشد.
راه دیگری برای مشاهده آن قضاوت درباره بحران بانکی آمریکا – یا حداقل پیامدهای آن برای اعتبارات بانکی کوچک برای مشاغل محلی که نیمی از نیروی کار کشور را استخدام می‌کنند – بسیار بدتر از اروپا است، جایی که بانک‌های کوچکتر نظارت دقیق‌تری دارند و سیستم به ظاهر بهتر است. با حروف بزرگ
با نگاهی به بحران بزرگ مالی سال 2008 به عنوان یک مرجع، دلار بین سقوط Bear Stearns در ماه مارس تا سقوط Lehman Brothers در سپتامبر بیش از 10٪ افزایش یافت – و سپس 12٪ دیگر بین آن و پایان سال.
این هفته، کارولین هودریل، مدیر پورتفولیوی شرودرز و جوون لی، استراتژیست، گفتند: «امروز اینجا هستیم. ما به طور بالقوه در وضعیت نادری هستیم که ممکن است ایالات متحده پیش از سایر کشورها وارد رکود شود.
آنچه در این بین اتفاق می افتد از نظر تاریخی نشان دهنده اهتمام نسبی فدرال رزرو ایالات متحده در کاهش نرخ بهره، کاهش اعتبار یا حتی چاپ دلار در پاسخ به شوکی است که در افق رکود را تهدید می کند.
سوال این است که آیا این آغاز یا پایان فشار است. اگر این مورد دومی باشد، آن‌طور که واکنش بازار به آخرین افزایش نرخ بهره فدرال رزرو در روز چهارشنبه نشان می‌دهد، سخت‌گیری فدرال رزرو به پایان رسیده است و کاهش نرخ‌ها در مرحله بعدی قرار می‌گیرد.
اما تشخیص اینکه در هر لحظه در کدام بخش از پوزخند قرار داریم آسان نیست.
نظرات بیان شده در اینجا نظرات نویسنده، ستون نویس رویترز است. نمودار: معامله گران روی کاهش نرخ بهره تا نشست جولای شرط بندی می کنند معامله گران روی کاهش نرخ بهره بانک مرکزی تا جلسه ژوئیه شرط بندی می کنند، گرافیک: رشد اعتبار بانکی در حال حاضر کند شده است، گرافیک: رقابت برای افزایش نرخ ها،
از سوی دیگر، کاهش بازدهی به تنهایی لزوماً نباید موقعیت بهشت دلار را تضعیف کند، اگر ناشی از استرس باشد و این عامل غالب با گسترش اسپرد اعتبار است. بازدهی دو ساله در نیمه دوم سال 2008 230 بشکه در روز کاهش یافت، اما دلار بدون توجه به آن افزایش یافت.
یکی از روش‌های خواندن رفتار دلار این است که فشارهای جدید بانکی را تنها نقطه اوج 12 ماه گذشته تلاطم بازار و افزایش نرخ بهره می‌دانیم که اکنون به پایان رسیده است. DXY در طول 9 ماه اول سال 2022 بیش از 20 درصد افزایش یافت – و در حال حاضر نیمی از آن را معکوس کرده است.
واضح است که لبخند دلاری خنده ندارد.
آنها می گویند: «از آنجایی که اقتصاددانان ما پیش بینی می کنند که اقتصاد ایالات متحده در اواخر سال 2023 قبل از سایر نقاط جهان وارد رکود شود، دلار ممکن است تا زمانی که اقتصادهای جهانی از آن پیروی کنند، کاهش یابد.
آیا هنوز هم می تواند روی کارت باشد؟ یا اینکه دلار حول شوک بانکی این ماه به ما می گوید که این دو قابل مقایسه نیستند؟
و اکنون با یک دوره استرس شدید بانکی در کنار تورم سرسختانه مواجه هستیم که تقریباً همه بانک‌های مرکزی بزرگ در هفته گذشته نرخ‌های بهره را مجدداً افزایش دادند، علی‌رغم تنش‌های اعتباری کاملاً واضح.
چرخه های اندازه گیری در این محیط می تواند گیج کننده باشد.
به عنوان مثال، بازارهای پول اکنون یک متقاطع شدید با بریتانیا را قیمت می‌دهند و نرخ‌های سیاست آمریکا در پایان سال را 30 واحد پایه پایین‌تر از بریتانیا می‌بینند، اگرچه در حال حاضر بیش از نیم واحد بالاتر است.
و اگر اینطور باشد، پس عجله برای قیمت گذاری چرخه تسهیل فدرال رزرو – جایی که از نظر تاریخی اولین کاهش همیشه در عرض شش ماه از آخرین افزایش قیمت رخ می دهد – بیشتر از اروپا است.
مدیر سرمایه شرودرز (LON:) نظریه جن را به روشی کمی متفاوت انتخاب کرد و افت خنده‌دار دلار را چیزی شبیه معکوس کردن عملکرد بازار دارایی ایالات متحده در زمانی که اقتصاد ایالات متحده به نظر می‌رسد برای یک رکود تنها آماده است، شناسایی کرد.
گرافیک: دلار، اسپرد بازده و رکود: گرافیک: بازده واقعی و تورم فراآتلانتیک: گرافیک: بازدهی دو ساله پس زده: مهم نیست برای خنده
کاهش تعداد آنها نشان می‌دهد که میانگین بازده سالانه آن در دوره‌هایی که ایالات متحده در رکود بود، منفی 5.5 درصد است، اما یک نمونه 30 اقتصادی از بقیه جهان چنین نبود. با این حال، میانگین بازده دلار در زمان هایی که ایالات متحده و بقیه جهان با هم در حال انقباض بودند، در واقع مثبت به میزان 4.6٪ بود.
نوشته مایک دولان
همه به طور شهودی معنا پیدا می کنند. کاهش نقدینگی و نقدینگی دلار در زمان تنگناهای اعتباری، سقوط بازار دارایی ها یا بحران های بین المللی به خوبی مشاهده می شود. به طور مشابه، اقتصاد ایالات متحده و بازارهای سهام تمایل دارند در دوران رونق عملکرد بهتری داشته باشند و سرمایه گذاری خارجی را جذب کنند که تقاضا برای دلار را افزایش می دهد.
این شکل «لبخند» را شکل می‌دهد و دانستن اینکه جهان در هر لحظه در کجای آن پیوستار قرار دارد، می‌تواند به سرمایه‌گذاران جهانی کمک کند تا اغلب روایت‌های رقیب را دنبال کنند.
(توسط مایک دولان، توییتر: @reutersMikeD؛ ویرایش توسط آندریا ریچی)
